بعضی آدم‌هایی که داریم کنارشون زندگی و گاها کار میکنیم صرفا لب و دهن خالی هستن! تو هر زمینه‌ایی اظهار فضل میکنن و تو همه امور سررشته که نه تخصص کافی و لازم رو دارن! البته این نظر خودشون نسبت به خودشون هست و همیشه سعی میکنن به وسیله بازی کردن با کلمات درشت و سخت خودشون رو یه سر و گردن بالاتر از دیگران نشون بدن!
نمیدونم چقدر با اینجور آدم ها برخورد داشتین و چقدر از دستشون کلافه شدین چون تو دوست و فامیل و همکار و فضاهای دیگه زیادن و اگر تا حالا پرتون به پرشون نگرفته خیلی خوش شانسین! من که دارم چند وقتیه از این موضوع به شدت رنج می‌برم و اذیت میشم چون اعتقادم اینه که آدم باید هر روز تشنه یادگیری باشه و وقتی دم از دانش و فهم بالا زد یعنی نفهم مطلق!
برخورد شما با اینجور آدم ها چطوریه؟ دور و بر شما از این موردها هست؟