مــرد بـارانــی

ساعت 8 و 12 ثانیه اول فروردین ماه سال یک هزار و سیصد و نود و پنج ! چشم به هم زدیم یک سال دیگه هم گذشت ! چهارتا فصلو رد کردیم و دوباره رسیدیم سر همون فصل بهار دوست داشتنی . فصل گل های یاس ، نسیم های خنک ، شب های مهتابی و عصرهای عاشقی .
یک ساله دیگه هم گذشت و بهترین خاطره هارو کنار هم ساختیم . با خیلی ها خندیدیم ، با خیلی ها همدردی و گریه کردیم ، وجود خیلی هارو از کنارمون از دست دادیم و خیلی هارو هم نبخشیده به دست سرنوشت سپردیم ...
نمیدونم تا چه حد تونستین امسال به فکرهای توی سرتون نزدیک بشین و چقدر هدف هاتون رو به خاطره تبدیل کردین ولی امیدوارم امسال از اولین دقیقه های تحویل تا آخرین روزهای زمستونش پر از شادی و وصال باشه . پر باشه از امیدهای رنگارنگ و احساس های بی نظیر . کلی آرزو میکنم براتون ، آرزوهای ریز و درشت که امیدوارم خدا بدون در نظر گرفتن اندازشون تو دامنتون قرارش بده . بی خونه ها خونه بخرن ، بی لباس ها لباس دار بشن ، مریض ها برگه مرخصیشونو از صندوق بگیرن ، گرفتارا نفس راحت بکشن ، ...
آخرین آرزو رو هم میذارم برای شما ! شما دوستای وبلاگی که واقعی ترین دوستای مجازی دنیا هستین ! شمایی که با چشم های نازنینتون تو این یک سال خط به خط نوشته های منو خوندین و بهم لطف داشتین . شمایی که اگر نبودین انگیزه ای برای نوشتنم نبود ...
و در آخر ؛ نوروزتون پر از شادی و نشاط ، عشق و مهربونی . آرزوی من ، شادی دل دریایی توست ...

پی نوشتـــ :
صدای بنده رو از شهر شیراز میشنوید ! احتمالا تا آخر عید همین جا مهمونه فامیل باشیم !
به شدت مراقب زیباییهاتون باشین :دی