مــرد بـارانــی

کلا ما قد بلندا برای خودمون یه فرهنگ و روش زندگی خاصی داریم ! اصلا همین که قد بلندیم خیلی خاصیم ! خیلی خفنیم ! اصلا خود من ! چقدر خفنم ! چقدر فرهنگ زندگیم متفاوته ! چقدر با اباهت و جذبه ام ! تو خیابون راه میرم همه میگن ماشالله ! خونه فامیل میرم میگن به به چه جوون رشیدی ! تو بیمارستان میرم میگن چه دکتر رعنایی ! خلاصه خیلی اصلا خیلی :))
اینایی که خوندین از دیدگاه قد کوتاهاس ! قد بلند بودن همچین هم قشنگ نیست ! بیماری های قلبی و عروقی و حتی ماهیچه ای اسکلتی تو قد بلندها بیشتره . بیشتر باید مراقب باشن وقتی که از خواب بلند میشن یا حرکت های ناگهانی میکنن . اصلا اینارو ول کن ! تو تاکسی سوار میشی یه ربع طول داره خودتو هشت تا تا کنی تا اون عقب کنار بقیه جا بشی . سوار مترو میشی با صورت میری تو میله بالا سرت . اتوبوس هم که نگم دیگه براتون ! چندباری نزدیک بوده گردنم قطع بشه کلا !
امروز وقتی داشتم از بیمارستان برمیگشتم خونه سوار بی آر تی شدم . اتوبوس تقریبا شلوغ بود و فقط یه صندلی خالی داشت . نشستم رو همون صندلی و کنارم یه پسر 16 ، 17 ساله بود که داشت از مدرسه برمیگشت . چند دقیقه ای گذشت که گفت سلام ببخشید میتونم وقتتون رو بگیرم چندتا سوال بپرسم ؟! گفتم جانم بپرس . گفت شما قدتون چنده ؟! گفتم 189 ! گفت من الان 17 سالمه و قدم 170 میخواستم بدونم باید چی کار کنم که مثل شما قدم بلند بشه ! منم که انگار از استیو جابز پرسیدن چی شد که اپل رو بنیان گذاری کردی یه بادی انداختم تو سینه و گفتم : متاسفانه هیچی ! همش به وراثت برمیگرده ! تو میتونی با ورزشهای کششی و والیبال و بسکتبال کمک کنی به رشد خودت ولی دارو و درمانی به اسم رسیدن به قد دلخواه وجود نداره . براش توضیح دادم همه چیزو ، از مزایا و معایبش گفتم و خلاصه یه نیم ساعتی تا برسم به مقصد با هم حرف زدیم .
تجربه جالبی بود برام ! تا حالا کسی ازم اینطوری سوال نکرده بود و ازم راهنمایی نخواسته بود ! بهش گفتم پدر یا داییت قد بلنده ؟ گفت آره ؛ گفتم پس به احتمال زیاد تو هم قد بلند میشی نگران نباش . ازم راجع به درس پرسید و گفت دوست داره پزشک بشه ، پرسید چی خوندم و الان چی کار میکنم و وقتی براش حرف میزدم اینقدر با دقت گوش میداد که خودم کیف میکردم . قشنگ معلوم بود بچه با استعداد و باهوش و پر انگیزه ایه . درسش هم خوب بود انگار و مثل زمان مدرسه من عاشق زیست شناسی بود . حتی کلی تعجب میکرد که من هنوز از زیست دبیرستان یادمه و جای شکل های کتاب هم میدونم .
وقتی رسیدیم اون یه ایستگاه از من زودتر پیاده شد و موقع رفتن شمارم رو گرفت . گفتم هر موقع دوست داشتی بهم زنگ بزن یا مسیج بده . با هم خداحافظی کردیم و رفت . از اون روز هر چند وقت یکبار بهم مسیج میده و میگه پیشرفتش چطوری بوده و منم تا جایی که بتونم کمکش میکنم ...
شاید این اتفاق یه برخورد ساده مثل هزاران برخوردی باشه که تو طول شبانه روز با مردم داریم و خیلی به چشم نیاد ، ولی احساس خیلی خوبی به من داد . یه حس مفید و موثر بودن ! و میدونم که اون پسر استارت موفقیت رو زده . چون میخواد به اهدافش برسه .
راستی ! قد بلندی یا کوتاهی خیلی تفاوتی نداره ! آدم ها باید تو انسانیت بلندتر از بقیه باشن ...
پی نوشتـــ :
مشغول نوشتن بودم لیوان چاییم سر شد ...
این آتیش زدن سفارت هم داستانی شدها ! راجع بهش حرف نزنم بهتره !