مــرد بـارانــی

سومین هفته آموزشی هم تموم شد و از شنبه وارد دومین ماه خدمت میشیم ! به قول دوستم علی الان میتونم بگم یه ماه خدمتم !یک ماه پا کوبیدن و رژه رفتن ، به خط شدن و 4 صبح بیدار شدن ! تقریبا عادت کردیم و خیلی چیزها افتاده رو روال و داریم از کنار هم بودن لذت میبریم . تو این 30 با تمام بچه های آسایشگاه 3 که حدودا 50 نفریم آشنا شدم و روابطمون خیلی صمیمی شده . هر کس از یه جای ایرانه که احساس میکنم رفقای خوبی پیدا کردم و میتونن تا آخر عمر کنارم بمونن .
بگذریم ؛ این هفته از اولش خوب شروع شد ! تقریبا تمام صبحها و ظهرهارو رو سر کلاس بودیم و بعدازظهرها بعد از نماز مغرب در اختیار خودمون تا فردا صبحش . شب ها هم تا قبل صوت خاموشی و قرق که به اجبار باید میخوابیدی وگرنه نگهبان تنبیهی میخوردی ته آسایشگاه دور هم جمع میشدیم و از اتفاقای خنده دار زندگیمون میگفتیم و ساعت ها بلند بلند میخندیدیم . یکی از تصادف هایی که کرده بود میگفت ؛ یکی دیگه از ضایع شدن های دوران دانشجویی پیش باباش میگفت و یکی دیگه ... خلاصه خیلی خوش میگذشت و لحظه به لحظه اش خاطره میشد .
روز دوشنبه صبح وقت دیدار با امیر پادگان و فرمانده کل نیروهای هوایی بود ! ساعت 8 صبح همه اونایی که مدارک فوق لیسانس و لیسانس به بالا بودن رو جمع کردن تو مسجد پادگان و بعد از نیم ساعت تذکرات فرمانده که سوال های بی خود و نامربوط نپرسید و منظم و مرتب بشینین امیر وارد مسجد شد ! جای ما تقریبا وسط سالن بوداولین بار بود که میدیدمش ! یه مرد تقریبا 50 ساله با موهای سفید یک دست ؛ لباس خلبانی اتو کشیده شده که خط اتوش هندونه رو از وسط نصف میکرد ! ؛ کاپشن سبز خوش رنگ با کلی درجه و مدال روش که چند ثانیه طول میکشید بخوای همرو بمشری ! دوره تک آوری ، دوره مربی گری تیر اندازی ، دوره دافوس ، دوره چتربازی ، دوره ...
کلا همه جذب این آدم شدیم ! اینقدر که با شخصیت و تحصیل کرده بود ! یه خلبان هواپیمای جنگی کار کشته با کلی افتخار و صلابت ! اصلا حال میکردی وقتی نگاش میکردی ! جلسه پرسش و پاسخ هم یک ساعتی طول کشید و بعد از جواب دادن به همه سوال های بچه ها از مسجد خارج شدیم و رفتیم میدون صبحگاه برای تمرین رژه ! کلا بخوام راجع به رژه حرف بزنم خودش یه متن طولانی میشه پس میذارم سر وقت براتون از رژه رفتن و اصولش میگم .
روزهای دیگه هم اتفاق خاصی نیافتاد تا رسیدیم به پنج شنبه ! روز مرخصی ! صبحش رفتیم مسجد برای نماز و زیارت عاشورا و طبق معمول نصف بچه ها یا خواب بودن یا تو پیچ ! همون تعداد کمی هم که بیدار بودن داشتن با بغل دستیشون حرف میزدن ! بعد از زیارت عاشورا ساعت حدودا 8 بود که برگشتیم دم آسایشگاه ! ساعت مرخصی 11 صبح بود و بهمون گفتن اگر زودتر نظافت آخر هفته رو انجام بدین ( روزهای پنج شنبه روز نظافته و باید از بالا تا پایین آسایشگاه ، سلف ، حموم ، دستشویی ، ... رو بشوریم و بسابیم ! ) قبل ساعت یازده ردتون میکنیم برین خونه و بچه ها هم که تنها نقطه ضعفشون تو مرخصیه سریع مشغول شدن به شستن و سابیدن ! فرمانده گروهان اومد و به همه نفری یه تیکه آجر داد و گفت بشینید روی زمین و سرامیکهارو با آجر بسابید تا برق بیافته ! ما هم که چاره ای جز " اطاعت جناب " نداشتیم شروع کردیم به کار و بعد از 2 ساعت حمالی حدود ساعت 10.30 همه جارو قفل کردیم و رفتیم برای مرخصی ! البته بچه های شهرستانی که جایی نداشتن موندن بنده خداها ...
خلاصه این هفته هم با همه خوبی ها و بدی ها و اتفاق های جالبش تموم شد ! راستی ! سعی کنید خدمت میرید نگهبان پاس 2 نصف شب نشید که باید تا صبح بیدار بمونید ! مثل من که چهارشنبه شب با چشم باز و ایستاده خوابیدم !
آهان ! یه چیز دیگه ! بچه ها برام اسم گذاشتن و بهم میگن دکتر جَکول ! یه سری دیگه هم میگن آقای آمبولانس :|
پی نوشتـــ :
من اسمم مسعوده نه کچل یا آشخور ! مراعات فرمایید :دی
آخر هفته ها که میام چندتا مطلب مینویسم و جوری تنظیم میکنم که تو طول هفته منتشر بشه ! اینم واسه اونایی که سوال کردن چطوری وسط هفته ها مینویسی مگه اینترنت داری اونجا !