مــرد بـارانــی

یعنی شما تصور کنین یه سربازی تصادف کرده و تمام مهره های کمرش خورد شده . شکستگی دست و پا و سر و کلی جای زخم هم روی بدنش هست و هوشیاری نصفه و نیمه هم داره . از اتاق عمل مباریمش بیرون و بعد از به هوش اومدن کامل حرکتش میدن سمت بخش که یهو با همون حال میگه دکتر چقدر استعلاجی میدی ؟ یه ماه میدی ؟ و جالبتر اینکه دکتر معالجشم میگه نه زیادته 2 روز بسه ! بیشتر بشه میخوای بپیچونی ! یعنی میخوان از یه روزشم غافل نشن ! نیروی مفته دیگه ! حرفم بزنه اضافه خدمت میخوره تا ادب بشه . بیچاره سرباز !

بگذریم ، امروز بالاخره بعد از کلی خود درمانی بی جواب و مراعات هایی که تاثیر زیادی هم تو خوب شدنم نداشت مجبور شدم مچ دستمو گچ بگیرم و الان با دست شکسته و تحت فشار گچ دارم تایپ میکنم . وای که چه حس بدی داره این گچ ! همیشه توی اتاق عمل هفته ایی یکی دوتا گچ گیری داشتیم ولی هیچوقت فکر نمیکردم دست خودم بره توی گچ . شاید همین قضیه باعث بشه خیلی مریض هارو بیشتر درک کنم و با ملایمت بیشتری باهاشون برخورد کنم . همه این ها به کنار استعلاجی گرفتنش داستانی بود واسه خودش ! اینقدر اذیتم کردن که آخرش گفتم نمیخواد با همین دسته تو گچ میام میشینم گوشه اتاق عمل نگاتون میکنم ! هر جا میرفتم برای پیگیری کار کسی نمیگفت دستت توی گچه چی شده ، همه میگفتن چند روز پیچوندی ؟ آشنا داشتی ؟ گچشو بری خونه باز میکنی ؟ تازه مدت استعلاجی برای شکستگی های معمولی که نیازی به کار گذاریه پلاتین نداره معمولا 30 روزه ، ولی چون به قول خودشون مریض ها زادن و ما به نیروها و سربازهایی مثل شما نیازمندیم مدتش رو برام نوشتن 14 روز ! یعنی با دوتا تعریف و هندونه زیر بغل از زیرش در رفتن ! کی میخوایم درست شیم خدا میدونه !
فعلا تا جمعه بریم شمال که حداقل از استعلاجیه استفاده کرده باشیم ...